Sella Magica Vulcani is a story about Vulcan getting a little bit of revenge on Juno. After Jupiter threw Vulcan off Mount Olympus, in Iuno et Vulcanus, Infans Turpis, Vulcanus is left to grow up alone. Vulcan discovers his skills as a metal worker and makes a lovely necklace for Thetis, who is essentially his adoptive mother. Juno gets jealous and demands a necklace, which is moderately entertaining as she’s had no hand in raising Vulcan. This story is the delightful result of that jealousy.
Our kiddos particularly enjoyed Sella Magica Vulcani and were quite amused with it. To cycle through uses of ego possum, we had a fun class activity where students indicated what they saw first in a picture. We also did a traditional dictatio as another prereading exercise, among other activities. We glossed the words in bold in the story, but most of our students had already seen them enough that we could have omitted many of the glosses.
Sella Magica Vulcani
Nōmen mihi Vulcānus est. Iuppiter mē dē Monte Olympō iēcit. Iuppiter meus pater nōn est, sed ego sum fīlius Iūnōnis quae est dea mātrimōniī.
Māter mea vult mē revēnīre ad Montem Olympum. Māter mea pessima est! Māter mea vult mē facere monīle quia ego possum facere monīle pulchrum. Iūnō nōn potest facere monīle! Ego nōlō īre ad Montem Olympum, et faciō sellam pulchram Iūnōnī, quae est māter pessima!
In Monte Olympō, Iūnō sellam videt.
“Fīlius meus, quī est Vulcānus, potest facere monīle pulchrum. Ego volō habēre monīle pulchrum! Vulcānus tamen nōn fēcit monīle, sed sellam! Sella tamen est pulchra, nōn turpis! Sella pulchra mē dēlectat!” Iūnō clāmat.
Iūnō in sellā pulchrā cōnsēdit. Subitō, sella Iūnōnem capit! Iūnō nōn potest movēre quia sella Iūnōnem capit et habet!
“Vah! Quid est hoc?! Ego nōn possum movēre! Quid ego dēbeō agere?!” Iūnō clāmat.
Iuppiter Iūnōnem, quae nōn potest movēre, audit. Iuppiter, quī potest iacere fulmen, it ad Iūnōnem.
“Tū dēbēs movēre, Iūnō. Cūr tū nōn movēs?” Iuppiter rogat.
“Ego dēbeō movēre, coniūnx! Ego tamen nōn possum movēre! Vulcānus, quī est deus et fīlius pessimus fēcit sellam!”
Trēs diēs, Iūnō nōn potest movēre. Trēs diēs, Iūnō nōn potest dormīre. Trēs diēs, Iūnō nōn potest edere. Trēs diēs, Iūnō nōn potest agere omnia!
“Tū dēbēs īre ad fīlium meum, quī est deus vulcānī, et tū dēbēs līberāre mē!” Iūnō clāmat.
Iuppiter it dē Monte Olympō ad mē, deum vulcānī. Ego sum deus vulcānī; ego tamen habitō in marī.
“Vulcāne,” Iuppiter inquit, “tū dēbēs līberāre mātrem tuam quae nōn potest movēre!”
“Ego nōlō!” Ego clāmō.
“Tū tamen dēbēs līberāre mātrem! Trēs diēs, Iūnō nōn potest movēre. Trēs diēs, Iūnō nōn potest dormīre. Trēs diēs, Iūnō nōn potest edere. Trēs diēs, Iūnō nōn potest agere omnia!” Iuppiter clāmat
Ego etiam clāmō, “Tū iēcistī mē dē Monte Olympō quia ego sum turpis! Deī nōn dēbent esse turpēs! Ego nōlō habitāre in Monte Olympō. Ego nōlō facere monīle mātrī, quae est pessima! Ego possum līberāre mātrem. Ego tamen nōlō līberāre mātrem, quae est dea mātrimōniī.”
Iuppiter nōn respondet. Iuppiter cōgitat et cōgitat et cōgitat.
“Tū es turpis, sed dea Venus nōn turpis est. Dea Venus, quae est dea amōris, est pulchra! Venus coniugem nōn habet, sed tū potes esse coniūnx! Tū dēbēs līberāre mātrem!” Iuppiter dīcit.
Ego cōgitō. Ego cōgitō et cōgitō et cōgitō. Venus, quae est pulchra, nōn habet coniugem. Ego nōn habeō coniugem. Ego possum habēre pulchram coniugem quae est dea.
“Iuppiter, ego līberābō mātrem meam. Māter tamen pessima est,” ego dīcō.
