Sample for Polypus Fur

Polypus Fur is a Latin novella published by Bombax Press. This sample for Polypus Fur contains the first chapter to the novella. Polypus Fur is a novella retelling the legend of an octopus that emerges from the sewer to steal fish. The legend is retold by both Aelian in Greek and Pliny in Latin.

The novella is about 6,400 words long and contains 166 unique words. Of those 166 unique words, 6 are proper nouns, 11 are glossed, and 46 are clear cognates, like animal and colōre. With proper names, glossed words, and clear cognates removed, students need a working vocabulary of 103 words to read this novella. The complete dictionary is available here. More detailed information beyond the sample for Polypus Fur is available here.

Sample for Polypus Fur: Capitulum I

Apīcius vult esse coquus, sed nōn est. Apīcius vult parāre cibum, sed cibum nōn parat. Apīcius ad horreum[1] it.

Cūr? Quia Apīcius cūstōs est. Cūstōs cibum nōn parat, sed multum dēfendit. Apīcius dēfendit horreum. Vah! Apīcius nōn vult dēfendere horreum. Apīcius cibum parāre vult! Sed ad horreum it.

In viā, Quīntus Apīcium videt. Quīntus mercātor est. Quīntus clāmat, “Apīcī! Tūne ad horreum[2] īs? Ego tēcum ībō.”

Apīcius ad viam spectat et respondet, “Certē.” Nōn vult īre ad horreum cum Quīntō. Quīntus semper clāmat. Quīntus semper īrātus est. Quīntus pessimus est… sed Quīntus habet multās amphorās in horreō. Apīcius multās amphorās Quīntī dēfendit.

Quīntus et Apīcius ad horreum eunt. Multī hominēs in viā sunt. Apīcius coquum in viā videt. Mercātor vendit cibum coquō. Quīntus quoque mercātor est, et īrātus est! Quīntus vult vēndere cibum coquō.

“Vah!” Quīntus clāmat, et ad coquum it.

Quīntus clāmat, “Coque! Ego possum vendere optimum cibum tibi! Quid mercātor habet? Pessimum cibum! Venī mēcum, et ego dēmōnstrābō et vendam tibi optimum cibum in Ītaliā!”

Mercātor in viā clāmat, “Vah! Cibus Quīntī ē lātrīnā venit!”

Apīcius rīdet. Quīntus nōn videt.

Coquus rogat, “Quid est optimus cibus?”

Quīntus respondet, “Salsāmenta!”[3]

Coquus clāmat, “Vah! Ego nōlō salsāmenta.”

Mercātor rīdet. Quīntus nōn rīdet.

“Vah, Apīcī, eāmus ad horreum!” Quīntus clāmat. 

Horreum[4] nōn dēlectat Apīcium. Dēfendere horreum certē nōn dēlectat Apīcium. Quīntus quoque Apīcium nōn dēlectat. Sed… ad horreum cum Quīntō it.

“Cūr tū vīs parāre cibum, Apīcī?” Quīntus rogat.

Apīcius nōn vult respondēre, et viam spectat.

Quīntus rīdet et rīdet, “Hahahae! Tū fortasse potes esse coquus. Coquī rīdiculī sunt, et tū certē es rīdiculus!”

Apīcius vult pellere Quīntum. Apīcius vult iacere Quīntum in viam. Apīcius est cūstōs, et magnus est. Quīntus magnus nōn est… Apīcius potest pellere et iacere Quīntum in viam.

Sed… Apīcius Quīntum nōn pellit. Apīcius Quīntum in viam nōn iacit. Apīcius ad horreum[5] it. Apīcius dēfendit horreum Quīntī et multōrum mercātōrum. Apīcius est cūstōs mercātōrum. Apīcius est cūstōs Quīntī. Apīcium nōn dēlectat.

Ad horreum veniunt. Horreum semper sub clāvī[6] est, sed Apīcius clāvem habet. Quīntus et Apīcius in horreum eunt.

[1] Warehouse

[2] Warehouse

[3] Pickled fish

[4] Warehouse

[5] Warehouse

[6] Locked; literally, under key