Sample for Atrox Caedes
Latin Novellas

Sample for Atrox Caedes

Atrox Caedes is a Latin novella published by Bombax Press. This sample for Atrox Caedes contains the first chapter to the novella, which takes place on the day of the gladiator riot in Pompeii in 59 C.E. In this chapter, we meet two sisters, Merula and Catula, who annoy each other, and their grandmother, Figula. These three characters are all struggling with grief and loss in different ways.

The novella is about 6,900 words long and contains 239 unique words. Of those 239 unique words, 12 are proper nouns, 21 are glossed, and 35 are clear cognates, like cōnfūsus and dēfendere. With proper names, glossed words, and clear cognates removed, students need a working vocabulary of 170 words to read this novella. The complete dictionary is available here. More detailed information beyond the sample for Atrox Caedes is available here.

Sample for Atrox Caedes: Capitulum I

Per fenestram, ego audīvī clāmōrem Pompēiānōrum. Fēminae et virī in viā exclāmābant, et multa agēbant. Ego ē lectō surrēxī. Vīdī aviam[1] et sorōrem meam. Avia nostra adhūc dormiēbat, sed soror mea nōn dormiēbat. Sorōr nihil agēbat. Vah.

Merula ē lectō surrēxit et familiam vīdit.

Ego ambulāvī ad mēnsam quia voluī edere. Urna aquae et tabella mea cum stylō in mēnsā erant, sed pānis in mēnsā nōn erat. Ego voluī edere, sed pānem nōn habuimus. Ubi pānis erat? Ēditne soror mea, Catula, pānem? Ego Catulam spectāvī, sed mē nōn spectāvit. Cūr soror nōn petīverat pānem ā pistōre?[2] Catula iam surrēxerat—et fortasse ēderat—cūr pānem nōn petīverat? 

In mēnsā, urna, tabella, et stylus erant. Pānis in mēnsā non erat. Merula edere pānem voluit.

“Catula, nōnne tū potes petere pānem ā pistōre?” ego rogāvī sorōrem meam.

Catula mē spectāvit et respondit,  “Ego certē possum.”

Catula petere pānem poterat, sed sorōrem Merulam vexāre vōluit.

Vah. Soror mē semper vexābat. Sed nōluī petere pānem ā pistōre. Catula quoque īre poterat! Catula pānem quoque ēdit—et iam ēderat quia pānem nōn habuimus! Catula numquam ēgit quid rogāverim! Sed ego īre nōluī. Ego vexāta sorōrem meam spectābam.

“Catula… vīsne īre?” ego tandem rogāvī.

Catula surrēxit et ambulāvit ad fenestram. Per fenestram ad viam spectāvit. Diaeta[3] nostra parva erat. Nōs in ūnō conclāvī[4] habitāvimus, et ūnam fenestram habuimus. Catula mihi nōn respondit. Soror mea mē semper vexāvit! Ego semper agēbam multa quia Catula multa habēre volēbat. Sed Catula puella nōn iam erat. Catula quoque poterat surgere et petere pānem ā pistōre!

Catula!” ego īrāta exclāmāvī.

“Quid?” Catula īrāta rogāvit et mē spectāvit.

“Ubi est pānis? Nōnne tū ēdistī pānem?” ego rogāvī. Dēmōnstrāvī mēnsam.

Catula cōnfūsa et distracta erat, sed spectāvit mēnsam. Sed nōs pānem in mēnsā nōn habuimus.

Ego dīxī, “Ego pingere volō. Nōlō petere pānem ā pistōre.” Ego spectāvī inter sorōrem īrātam meam et tabellam meam.

Catula ad mēnsam īvit et tabellam meam cēpit. Respondit, “Tū potes petere pānem ā pistōre, revenīre domum, et deinde pingere. Ego quoque multa agere volō.”

Ego rogāvī, “Quid tū vīs agere, Catula?”

“Ego iam hoc dīxī, sed iterum dīcam tibi: Mul-ta,” Catula respondit et iānuam diaetae spectāvit.

“Ni-hil,” ego īrāta respondī.

Catula īrāta celeriter exclāmāvit, “Tū nōn dēbēs scīre quid ego agam! Tū māter mea certē nōn es!”

Ego sorōrem meam spectāre nōn iam poteram. Ego māter eius nōn eram. Soror eram. Ego spectāvī lectum in quō avia nostra dormiēbat. Māter nostra quoque in illō lectō dormīverat. Catula mātrem nostram audīverat,[5] sed mē certē numquam audiēbat.

Ssst, Catula! Avia nostra adhūc dormit,” respondī.

Catula nōn respondit.

“Volet edere pānem,” ego dīxī. Ego pānem edere certē voluī.

Catula Merulam vexāvit, et Merula Catulam vexāvit.

“Sī avia volet pānem, Merula, pete pānem!” Catula adhūc īrāta respondit et tabellam meam in mēnsam fortissimē iēcit.

“Vah, tū es horribilis sīcut cattus! Cattī nihil quoque agunt!” ego capiēns tabellam meam exclāmāvī.

Catula rīsit, “Et quis es , Merula? Tū es tenera[6] sīcut parva avis! Sed avis pingere bene potest, et tū pingere horribiliter potes. Sed manūs habēs!”

Ego clāmōrem audīvī. Avia nostra tandem surrēxerat.

Avia nostra īrāta nōs spectāvimus. Exclāmāvit, “Vah, vōs sorōrēs animālia atrōcia estis! Ego nōn tulī mātrem ex Aegyptō ut vōs pugnētis sīcut animālia in amphitheātrō pugnant!”

Avia dīxit sorōrēs esse atrōcia animālia.

Catula īrāta nōn iam erat, sed Catula aviam nostram celeriter amplexa est.[7]

Catula rogāvit, “Avia optima, sī ego petīverō[8] pānem ā pistōre, licēbitne mihi īre ad amphitheātrum?”

Ego īrātissima eram. Exclāmāvī, “Tū vīs īre ad amphitheātrum ut spectēs gladiātōrēs stultōs pugnantēs cum gladiīs stultīs et interficientēs animālia stulta!”

“Et?” Catula spectāns mē rogāvit.

“Quia illī gladiātōrēs pulchrī sunt!” ego exclāmāvī.

Ego audīvī aviam ambulantem, sed ego eam nōn spectāvī.

Et?!” Catula īrāta clāmāvit.

“Vah! Tū es stulta! Tū semper vīs amāre iuvenēs et amārī ā iuvenibus!” ego clāmāvī.

Catula rīsit et rīsit. “Hahahae! Ego? Stulta? Ego sum fortis, nōn tenera sīcut tū. Ego futūrum meum mūtābō.”[9]

Subitō, ego cōnfūsa eram… et cūriōsa. Cūr Catula mūtāre[10] futūrum volēbat? Nōnne voluit esse artifex[11] sīcut ego et avia nostra? Sīcut māter nostra? Quōmodo iuvenis aut gladiātor mūtāret[12] futūrum sorōris meae?

Subitō, avia nostra in nōs aquam ex urnā iēcit.

Figula aquam ex urnā in Merulam et Catulam iēcit.

“VAH!” Catula et ego clāmāvimus.

Vōs estis stultae! Sī vōs pugnābitis sīcut animālia atrōcia pugnant, ego iaciam aquam in vōs sīcut ego iaciam aliquid in animālia pugnantia!” avia exclāmāvit.

Ego spectāvī Catulam quae multō īrātior erat… sed Catula quoque dētermināta erat. Nescīvī quid Catula cōgitāret. Nescīvī quid Catula vellet. Catula mē nōn spectāvit.

“Catula, ī et pete aquam et pānem. Soror tua recenter īvit,” nostra avia dīxit.

Catula nōn respondēns ad iānuam ambulāvit.

“Possum īre, avia,” ego celeriter dīxī.

Catula īrātē rīsit, “Hahahae—ego putāvī tē voluisse pingere.”

Avia tabellam meam spectāvit et cēpit.

Ego scīre dē futūrō sorōris voluī. Quid Catula volēbat? Rogāvī, “Cūr tū vīs mūtāre[13] futūrum? Nōnne vīs esse artifex?[14] Nōnne vīs facere urnās et pingere pictūrās in urnīs?”

Catula nōn rīsit, sed inter aviam et mē spectāvit. Tandem respondēns clāmāvit, “NŌLŌ” iānuam aperuit, ex iānuā et diaetā[15] nostrā cucurrit, et iānuam fortissimē clausit.


[1] Grandmother

[2] Had not gotten bread from the baker. Romans generally did not make their own bread at home. This was especially true for poorer Romans who lived in apartments where baking was not safe.

[3] Apartment

[4] Room

[5] Listened to, obeyed

[6] Weak

[7] Hugged

[8] I will have gotten

[9] I will change

[10] To change

[11] Artisan

[12] Would change

[13] To change

[14] Artisan

[15] Apartment