The Mostellaria is an adapted Latin play published by Bombax Press. This Mostellaria sample contains the complete first scene of the first act. The novella is about 9,000 words long and contains 237 unique words. Of those 237 unique words, some are clear cognates, proper nouns, or glosses. A student needs a working vocabulary of 171 words to read this novella. The complete dictionary, though not the Index Verborum, is available here. More detailed information about the play beyond the first scene is available here. If you would like to read about the process I used in adapting Plautus’ Mostellaria, you can read about that here.
Mostellaria Sample: Actus I, Scaena I
Via in Graeciā est. In viā, duae vīllae sunt. Vīllae magnae et pulchrae et bonae sunt. Prīma vīlla Simōnis est, et secunda vīlla Prīscī est. Secunda via est inter vīllās Simōnis et Prīscī. Āra[1] ante vīllam Prīscī est. Forum ad dextrum histriōnum est, et ad sinistrum histriōnum portus et rūs[2] sunt. In vīllā Prīscī, duo servī, Caepiō et Āfer, clāmant. Caepiō rūrī[3] habitat, sed Āfer in vīllā Prīscī habitat. Amīcī nōn sunt.
Caepiō: Exī, mastīgia,[4] exī! Exī ē culīnā meā! Ego coquō!
ĀFER: Egone? Exeō? Amīce, cūr hoc dīcis?
Caepiō: Vah! Tu quidem nōn es amīcus meus! In hāc vīllā habitābam, et amīcus meus nōn erās! Ego iam habitō rūrī,[5] et nōn amīcī sumus!
ĀFER: Nonne erāmus amīcī?
Caepiō: Nōn erāmus, et amīcī quidem nōn sumus! Volēbam curāre Buccōnem! Et quid tū ēgistī? Rogāvistī dominum nostrum ut tū, nōn ego, fīlium dominī cūrārēs! Quā dē causā, ego rūs[6] īvī! Quā dē causā, in hāc vīllā nōn iam habitō! Quā dē causā, fīlius dominī, Buccō, nōn iam bonus iuvenis est! Tū pessimus servus es!
ĀFER: Et tū pessimē coquis, Caepiō. Quid coquis? Caepās?[7] Vah, cēna pessimē olet!
Caepiō: Cēna bene olet! Et cēna nōn tua est! Coquō cēnam dominō Buccōnī, nōn tibi! Exī ē culīnā meā!
ĀFER: Ego ībō ē culīnā sī ē vīllā tū ībis!
Caepiō: Quis coquet cēnam sī ē vīllā ībō?!
ĀFER: Tū quidem nōn coquēs! Pessimam cēnam coquis!
Caepiō: Buccō mē rogāvit ut ego coquerem cēnam! Bonam cēnam coquō, mastīgia!
ĀFER: Tū caepās coquis, nōn cēnam. Buccō pol[8] est stultus. Rogāvit pessimum servum quia tū nōn coquis bene!
Caepiō: Mastīgia!
Caepiō capit caepam, et iacit caepam ad Āfrum, sed eum caepā nōn pellit.
ĀFER: Frutex![9]
ĀFER capit hanc caepam et iacit caepam ad Caepiōnem. ĀFER quoque Caepiōnem nōn pellit.
ĀFER: Quis est mastīgia? Ego quidem nōn sum mastīgia! Cape caepās tuās, et exī ē vīllā meā!
Caepiō: Clāmāns īrātē et iacēns multās caepās, Vīllam tuam?! Vīlla Prīscī est! Vīlla Buccōnis est! Vīlla Āfrī nōn est!
ĀFER caepam iacit et pellit Caepiōnem caepā.
ĀFER: Vīlla Caepiōnis quidem nōn est! Tū habitās rūrī![10] Tū habitās cum caepīs! Tū olēs caepās! Ego habitō cum Buccōne. Et Prīscus!? Hahae! Ubi Prīscus est? Nōn in hāc vīllā habitat. Quid tū edis? Tū caepās edis! Quid ego edō? Ego edō cēnam quam tū coquis! Ego cēnam cum Buccōne edō! Ego caepās nōn edō! Ego aquam nōn bibō! Vīnum pessimum nōn bibō! Vīnum optimum cum Buccōne bibō!
Caepiō: Vah! Tū es molestus[11] et pessimus servus et frutex! Quid agēs dē Prīscō? Prīscus domum reveniet! Tū iam cūrās Buccōnem. Buccō fīlius bonus erat, sed iam? Pessimus iuvenis est!
ĀFER: Quid dē Prīscō? Prīscus nōn habitat in hāc vīllā! Prīscus in Aegyptō est. Prīscus in Aegyptō trēs annōs[12] est! Fortasse mortuus est!
Caepiō: Tū quidem pessimus servus es! Dominus Prīscus nōn mortuus est! Et, hercle,[13] quia tū es servus pessimus, Buccō nōn iam est optimus iuvenis! Buccō multum vīnum bibit! Buccō cēnam optimam edit! Buccō amīcam[14] ēmit, et amīca iam est lībera! Buccō pecūniam nōn habet!
ĀFER: Sī rēctē dīcis, ego nōn sum servus pessimus, sed optimus! Ego nōn sum servus Buccōnis, sed Buccō est servus meus! Hahahae! Buccō mihi vīnum optimum dat! Buccō cēnam optimam mihi dat! Buccō pecūniam mihi dat!
Caepiō: Iacēns caepam ad Āfrum, Vah! Tū nōn rēctē dīcis!
ĀFER: Cēna cocta est! Exī! Ego sum dominus huius vīllae! Revenī rūs,[15] moleste serve! Habitā cum caepīs tuīs! Exī ē vīllā meā!
ĀFER iacit caepam, et pellit Caepiōnem. Caepiō īrātus est, sed ē vīllā exit. In viā ante vīllam Prīscī est, et vīllam spectat.
Caepiō: Vah! Ego cum caepīs nōn habitō! Ego nōn oleō caepās! Prīscus nōn mortuus est! Dī Prīscum ament[16] et nōn Āfrum ament! Hercle, Prīscus mox reveniat! Sī Prīscus nōn mox reveniet ex Aegyptō, Buccō et Prīscus pecūniam mox nōn habēbunt!
Caepiō ad sinistrum histriōnum[17] exit.
[1] Altar
[2] Harbor and countryside
[3] In the countryside
[4] Scoundrel, from the word for whip
[5] In the countryside
[6] To the countryside
[7] Onions
[8] By Pollux, an oath typically sworn by men
[9] Blockhead, from the word for bush
[10] In the country
[11] Annoying, pest
[12] For three years
[13] By Hercules, an oath sworn typically sworn by all genders
[14] Girlfriend, here, romantic
[15] To the countryside
[16] May the gods love Priscus
[17] To the left of the actors, i.e., stage left
